2:3 Ուր նենգ գործեալ լերինն այնորիկ բնակչաց, ի սադրելոյ նախարարացն` կամեցան սպանանել. որք անըմբռնելի ձեռամբ կապեալք, որպէս առ Եղիսէիւն այնուիկ ի հնումն, կամ նորին ինքեան Քրիստոսի Աստուծոյ մերոյ զարկուցեալ Հրեայքն, անվտիտ անցեալ գնայր յԵկեղեաց գաւառ, ի Թիլն աւան, ուր էր հանգստարան եղբաւր նորին Արիստակեայ. սգացեալ ի վերայ աշխարհիս Հայոց, որք յանիշխանութեան մնացեալք` յարեան ազգ յազգի վերայ նախարարութիւնք կոտորել զմիմեանս. ուստի եւ երեք տոհմքն, որ Բզնունականն եւ Մանաւազեանն եւ Որդունին անուանէին, սպառեալ բարձան ի միմեանց:
| 2:3 There the inhabitants of that mountain devised a plot at the instigation of the princes and wished to kill him. But they were bound by an ungraspable hand, as happened in the time of Elisha of old or as the Jews were struck in the time of Christ Himself our God. Unharmed, Vrt’anēs went to the province of Ekeḷeats’, to the town of T’il, where the tomb of his brother Aristakēs was. He mourned over this land of Armenia, which remained in anarchy as the princely houses had risen against each other in mutual slaughter. Thus, the three families called Bznuni and Manavazean and Orduni were exterminated by each other and disappeared:
|