| 04Yegh1 2:49 | | | մանկագոյն ի նախարարացն Հայոց ընդդէմ | բանս | եդ եւ ասէ. «Արքայ քաջ |
| 04Yegh1 2:49 | | | քաջ, դու ուստի՞ գիտես զայդպիսի | բանս | խաւսել զՏեառնէ |
| 04Yegh2 3:59 | | | թուէին, քաջալերէին զնոսա, եւ ասէին | բանս | մխիթարութեան, իբրեւ թէ լաւ իցէ |
| 04Yegh2 6:133 | | | Եւ եթէ հաւատարիմ համարիցիս զմեր | բանս | լսել, ի բազում տեղիս այդր |
| 04Yegh2 9:225 | | | Յայնժամ ծերն դառնացեալ | բանս | ի ներքս ընկէց, եւ ասէ |
| 04Yegh2 10:227 | | | ոչ եւս ըստ սովորութեանն, այլ | բանս | զայրագինս իբր առ ատելիս եւ |
| 04Yegh2 11:267 | | | Եւ եթէ դարձեալ եւս զնոյն | բանս | հարցանես, ի միոջէ միոջէ լուիցես |
| 04Yegh3 7:152 | | | միանգամայն եւ անաստուածք, ի նոցա | բանս | ելեալ թագաւորն, ոչ կամէր անսալ |
| 04Yegh3 8:198 | | | որ համագործք էին Հոնաց աշխարհին, | բանս | դնել ընդ նոսա եւ ուխտ |
| 04Yegh3 9:219 | | | չէր ուրուք ընդ նմա | բանս | եդեալ, նա յանձնէ սուտակասպաս լինէր |
| 04Yegh4 2:50 | | | Հայոց, բաց յայնց Հոնաց, որոց | բանս | եդեալ էր |
| 04Yegh6 1:11 | | | առաջի սրոյ դահճապետին, ասելով զնոյն | բանս՝ | զոր խաւսեցան երկերիւրքն |
| 04Yegh6 5:123 | | | ի խորհուրդս իւր քննէր զամենայն | բանս | ատենին |
| 04Yegh6 5:124 | | | իւրոց. եմուտ եւ եցոյց զամենայն | բանս | ատենին յարքունիս |
| 04Yegh6 6:133 | | | Եւ յուշ առնէր նմա զամենայն | բանս | ատենին, յորում դատապարտեցաւն. նա եւ |
| 04Yegh7 1:14 | | | Սկսաւ | բանս | ի բերան դնել մոգպետին եւ |
| 04Yegh7 1:24 | | | մարմնոյն նեղութեանց՝ լուայց ի նոցանէ | բանս | ինչ ողոքանաց |
| 04Yegh7 3:56 | | | Իբրեւ լուաւ զայս ամենայն | բանս | մոգպետն ի դահճապետէ անտի, խռովեցաւ |
| 04Yegh7 5:113 | | | իբրեւ ասաց, լուաւ ի նմանէ | բանս | պնդութեան, որով յոյժ մխիթարեցան ամենեքեան |
| 04Yegh7 14:338 | | | զդիակունսն կանգնեալ տեսանէին, եւ զնոյն | բանս | ատենին ահագինս բարբառէին ի լսելիս |