33:0 What the Armenian princes conferred about, and how they kept silent:
| 33:0 Յաղագս որ ինչ խորհեցան ի յետոյ իշխանքն Հայոց, ապա անցին կացին լուռ:
|
33:1 There gathered together all the grandee princes of Armenia, sparapet Mushegh, and Hayr mardpet. All of the princes asked: “What shall we do, how shall we act? Should we seek to avenge our king or not:
| 33:1 Եւ ժողովեցան եկին ամենայն իշխանքն Հայոց մեծամեծք ի մի վայր եւ միասին, եւ Մուշեղ սպարապետն եւ Հայր մարդպետ, եւ ամենայն իշխանքն ասէին. Զի՞նչ արասցուք կամ զի՞նչ գործեսցուք, խնդրեսցո՞ւք զվրէժ թագաւորին մերոյ` թէ ոչ:
|
33:2 Then they confirmed in discussion that: “We cannot enter the service of the pagan Iranians and make an enemy of the Byzantine emperor, nor can we make enemies of both of them. But we cannot survive without the aid of one of them:
| 33:2 Եւ ապա հաստատեցաւ այս բան ի խորհրդեանն, եւ ասեն. Ոչ կարեմք հեթանոսաց ի Պարսկաց ի ծառայութիւն մտանել, եւ թշնամի առնել զթագաւորն Յունաց, եւ ոչ զերկոսեն թշնամի առնել. եւ ոչ առանց միոյ թիկանց կարեմք կեալ:
|
33:3 They reached the conclusion that what had happened was past. “Let us serve the Byzantine emperor and remain obedient to the authority of the Byzantine empire, and do as it says:
| 33:3 Ապա եկաց այս բան ի խորհրդին, թէ զինչ եղեւ` ահա եղեւ. թող ծառայեսցուք թագաւորին Յունաց, կացցուք ի հնազանդութեան իշխանութեան թագաւորութեանն Յունաց. զիարդ եւ կամք իցեն թագաւորութեան Յունաց` արասցեն մեզ:
|
33:4 In no way did they plan to seek vengeance or to do anything else. Rather, they passed over it in silence:
| 33:4 Եւ ոչ ինչ արկին ի միտ, կամ վրէժ խնդրել, կամ այլ ազգ ինչ իրս առնել. այլ անցին կացին լուռ:
|