17:1 And then he bid farewell to them in order to go to the region of the Aghuanians and arrived in their country, and upon reaching the royal regions, he saw the saintly Bishop of the Aghuanians whose name was Jeremiah:
| 17:1 Եւ ապա յետ այնորիկ հրաժարեալ գնալ ի կողմանս Աղուանից: Եւ երթեալ իջանէր յաշխարհն եւ հասեալ ի թագաւորական տեղիսն, տեսանէր զսուրբ եպիսկոպոսն Աղուանից, որում անուն Երեմիա կոչէին:
|
17:2 and their King, whose name was Arsvagh, who along with the nobility received him in the name of Christ with utter compliance:
| 17:2 եւ զնոցին թագաւոր, որում Արսվաղ էր անուն, ամենայն ազատաւք հանդերձ. որոց առաւել հպատակութեամբ ընկալեալ վասն անուանն Քրիստոսի:
|
17:3 And then they inquired and he explained the reason for his coming. And they, the two associates, the King and the Bishop, expressed their readiness to adopt the letters and ordered that a large number of youths be gathered from districts and places in the realm and to open schools in suitable places to make provisions for their livelihood:
| 17:3 Ապա հարցեալ ի նոցանէ, առաջի եդեալ վասն որոյ եկեալն էր: Եւ նոցա երկոցունց զուգակցելոց, եպիսկոպոսին եւ թագաւորին, յանձն առեալ դպրութեանն հնազանդելոյ. տային եւս հրաման՝ ի գաւառաց եւ ի տեղեաց իշխանութեանն իւրեանց բազմութիւն մանկանց յարուեստ դպրութեանն ածել եւ գումարել՝ ըստ արժանաւոր եւ պատեհ տեղեաց, դասս դասս դպրոցաց, եւ ռոճիկս կարգել ի դարմանս:
|
17:4 And when this order was actually fulfilled and bore results, Bishop Jeremiah soon began the translation of the divine books, whereby at once in one instant, the barbaric, slothful, and brutal men become well acquainted with the prophets and the apostles, becoming heirs to the gospel:
| 17:4 Իսկ իբրեւ հրամանն այն արդեամբք եւ գործովք յանկ ելանէր, ապա այնուհետեւ երանելոյն Երեմիայի եպիսկոպոսի ի ձեռն առեալ՝ վաղվաղակի զաստուածային գրոց թարգմանութիւնս ի գործ արկանէր, որով անդէն յական թաւթափել վայրենամիտ եւ դատարկասուն եւ անասնաբարոյ աշխարհն Աղուանից մարգարէագէտք եւ առաքելածանաւթք եւ աւետարանաժառանգք լինէին:
|
17:5 and in no way ignorant of the divine traditions. Moreover, the God-fearing King of the Aghuanians promptly commanded the satanic and devil worshipping nation to withdraw and to free itself from the old superstitions and to submit to the sweet yoke of Christ:
| 17:5 եւ ամենայն աւանդելոցն Աստուծոյ ոչ իւիք անտեղեակք: Դարձեալ առաւել եւս երկիւղածն յԱստուծոյ արքայն Աղուանից՝ միամիտ փութով հրաման տայր սատանայակիր եւ դիւամոլ ազգին սաստիւ՝ թափել զերծանել յունայնավար հնացելոցն եւ հնազանդ լինել ամենահեշտ լծոյն Քրիստոսի:
|
17:6 And when they had accomplished it and had done all that was needed and that which he wanted, he was aided in his sacred task of indoctrination, in the region of Baghas, by the saintly Bishop whose name was Mushegh:
| 17:6 Եւ յորժամ զայն արարեալ հաւասարութեամբ եւ լցեալ զպիտոյն իւրեանց եւ զկամացն յաւժարութիւն, ձեռնատու եւս եղեալ նմա սրբամատոյց վարդապետութեանն ի Բաղասական կողմանս սրբոյ եպիսկոպոսին, որում անուն Մուշեղ կոչէին:
|
17:7 He then took leave of the Aghuanian King, the Bishop, and the Church:
| 17:7 հրաժարէր ապա եւ ի թագաւորէն եւ յեպիսկոպոսացն եւ յամենայն եկեղեցւոյն Աղուանից:
|
17:8 And he named a few of his pupils as overseers over them along with one of the royal priests whose name was Jonathan, who had shown much eagerness for his instruction:
| 17:8 Եւ զոմանս յիւրոց աշակերտացն վերակացուս իւրեանց կացուցանէր, հանդերձ արամբ քահանայիւ արքունական դրանն, որում անունն Յովնաթան կոչէին, որոյ բազում յաւժարութիւն ի վարդապետութենէն էր գտեալ:
|
17:9 And committing them and himself to God’s providential mercy, he resumed his journey from the regions of Aghuania to the land of Georgia:
| 17:9 Եւ յանձն առնելով զնոսա եւ զանձն՝ ամենապահ շնորհացն Աստուծոյ, խաղացեալ գայր ի կողմանցն Աղուանից, անցանել յաշխարհն Վրաց:
|